Ja. Bij sommige voorstellingen organiseren we na de inleiding ook nog een voeltour. De blinden en slechtzienden mogen dan het podium op om de meubels en attributen aan te raken. Zo kunnen ze zich nog beter inbeelden hoe het decor er precies uitziet en hoe groot het is.

Jazeker. In het geval van een voorstelling waarin één of meerdere vreemde talen worden gesproken, leest een van ons de boventiteling op en beschrijft de ander wat er op het podium gebeurt.

Om een voorstelling van AD te kunnen voorzien, hebben Selina en ik allebei een koptelefoon met een microfoon nodig. Verder zijn een mengpaneel en een zender noodzakelijk om onze beschrijvingen naar de ontvangers van de blinden en slechtzienden te sturen.

Eigenlijk zijn dat maar twee dingen, namelijk: een captatie van de voorstelling en een Word-bestand met de tekst van de acteurs. De captatie gebruiken we om thuis ons AD-script te schrijven. Mocht er geen captatie beschikbaar zijn, kunnen we de voorstelling ook zelf komen filmen met onze kleine handcamera. Het Word-bestand hebben we nodig om onze beschrijvingen tussen de dialogen van de acteurs te noteren. Op die manier weten we precies wanneer we iets kunnen zeggen.

Nee, hoor. Mocht een theater geen tolkenloge hebben, is een ruimte waar we de voorstelling via een beeldscherm kunnen volgen ook zeker een mogelijkheid. Belangrijk daarbij is wel dat de ruimte geluidsdicht is, zodat wij hardop kunnen praten zonder iemand te storen.